Balgat Eskort Ceren ile Arzunun Gece Kalesi

Balgat, Ankara’nın çağdaş ve enerjik semtlerinden biri, gündüzleri ofislerin telaşı, kafe masalarındaki sohbetler ve caddelerdeki canlı ritimle dolup taşar. Ancak gece çöktüğünde, Balgat bir ortaçağ kalesine dönüşür. Neon ışıklar taş duvarları andırır, sokaklar arzunun gizemli koridorlarıyla dolup taşar, hava tutkunun kadim hikayeleriyle ağırlaşır. İşte böyle bir Balgat gecesinde, eskort Ceren ile tanıştım—onun kendi evinde, arzunun surlarla çevrili bir kalesinde.

Ceren, yirmilerinin sonunda, uzun, dalgalı gümüş sarısı saçları bir ay ışığı gibi süzülen, zümrüt yeşili gözleriyle ruhuna bir efsane gibi işleyen bir kadın. Teni, ay ışığında porselen gibi parlar; göğüsleri bir kalenin kuleleri, kalçaları bir surun kıvrımları, bacakları bir şövalyenin adımları gibi zarif. Bakışları bir kraliyet fermanı gibi etkiler, gülüşü ruhunda bir zafer marşı çalar. Onun evinde geçirdiğim gece, Balgat’ın modern yüzünü bir tutku kalesine çevirdi. Ceren, sıradan bir kadın değil; o, seni kendi majestik dünyasında ağırlayan, her hareketiyle ruhunu bir destana çeken bir kraliçe.

Evinde İlk Ferman

Her şey, Ceren’in Balgat’taki zarif dairesinde başladı. Koyu taş zemin, loş şamdanların altın ışıltısı, fonda usulca çalan bir klasik viyolonsel melodisi. Kapıyı açtığında, üzerinde ipek bir elbise, göğüsleri bir sır gibi belirgin, kalçalarını saran kumaş geceyi bir kale gibi kucaklıyordu. Bana gülümsedi, “Balgat’ın tutku kalesine hoş geldin, hazır mısın?” dedi, sesi bir ferman gibi berrak ama içinde bir efsane saklı. “Ama dikkat et, bu gece ruhun surlarda yankılanabilir.” Çantasını bir taht gibi masaya bıraktı, gözleri bir kraliçenin kudretiyle parlıyordu.

İçeri girdim, dairede sandal ağacı ve amber kokusu havayı bir kale gibi sarmıştı. “Bu ev benim kraliyet mabedim,” dedi, parmaklarını omzuma hafifçe değdirerek. “Seni bu gece arzunun taş koridorlarına götürüyorum.” Elbisesi göğüslerini bir kule gibi sarmış, kalçalarını bir sur gibi sergiliyordu. Şampanya kadehleri masada usulca çarpıştı, sohbet bir destan gibi derinleşti; Balgat’ın neon caddelerinden, arzunun kadim salonlarına kaydık. “Hadi, bu serüveni yatak odama taşıyalım,” dedi, elimi tuttu, koridorları bir zafer alayı gibi geçti.

Yatak Odasında Destansı Dans

Ceren’in yatak odası, gece bir tutku kalesine dönüştü. Koyu mor kadife perdeler, mumların titreşen ışıklarıyla dans ediyor, açık pencerelerden gece kokusu süzülüyor, atmosfer arzunun kraliyet havasıyla doluyordu. Ceren, “Burası benim destan sahnem,” dedi ve bir anda viyolonsel ritmine kapılıp kalçalarını usulca kıvırdı. “Hadi, bu efsaneye katıl,” diye fısıldadı, beni kendine çekti. Kalçaları gözlerimin önünde bir zafer dansı gibi hareket ediyordu, elbisesi yere kaymış, iç çamaşırı ay ışığında bir elmas gibi parlıyordu. Bu oda onun kraliyet krallığıydı.

Yatağa uzandık, Ceren, “Balgat geceleri benimle bir efsane olur,” dedi, bir kadeh kırmızı şarap uzatarak. “Benimle her an bir kraliyet zaferi.” Bana doğru eğildi, nefesi tenimde bir bayrak gibi kaydı. “Bu destana adını yazdırabilir misin?” diye sordu, parmakları tenimde bir taç gibi gezindi. Ay ışığı tenini bir kale freski gibi aydınlattı, pürüzsüz ve majestik. “Tören başlasın,” dedi, elbisesini bir rüzgâr gibi yere bıraktı. Kalçalarını bana yasladı, “Beni fethet,” dedi ve beni kalenin derinliklerine çekti. Oda titredi, neon ışıklar camlara yansıdı, Ceren’in kalçaları beni arzunun en yüce tahtına taşıdı.

Balkonda Kraliyet Çekimi

Ceren, “Balgat’ın ruhunu tatmak için kalenin surlarını hissetmelisin,” dedi ve beni dairenin balkonuna çekti. Neon ışıklı caddelere nazır, ay ışığının taşlarla oynadığı bir sahne, ufukta şehrin titreşen silueti. “Burası benim tutku tahtım,” dedi, elbiseyi tamamen bırakıp geceye teslim etti. “Bana kendini bırak.” Teni ay ışığında bir mücevher gibi parlıyordu, kalçaları arzunun kraliyet bir dansıydı.

Gece esintisiyle bana sarıldı. “Ben kalenin kraliçesiyim,” dedi, dudakları tenime bir ferman gibi değdi. Şehrin neon kokusu, onun amber kokusuyla birleşti. Eli tenimi usulca yakaladı, teni bir yaz ateşi gibi sıcaktı. “Balgat’ta tutku benimle yükselir,” dedi ve kalçalarını bana bastırdı. Neon ışıklar titredi, şehir bir marş gibi inledi. Ceren, bir tutku hükümdarıydı; beni arzunun kraliyet salonlarına çekti, kıvrak kalçalarıyla ruhumu bir destana hapseddi. “Seni bırakmam,” dedi, inlemeleri balkonu bir zafer şarkısı gibi doldurdu. Bu balkon onun kraliyet sahnesi, ben onun gece şövalyesiydim.

Gece Yarısında Tutku Zaferi

Gece yarısı, yatak odasında soluklandık. Ceren, yatağa uzandı, “Balgat geceleri burada efsanelerini bulur,” dedi. Üzerinde hiçbir şey yok, saçları esintide dalgalanıyor. “Ama içimdeki kale hâlâ seni çağırıyor,” dedi, bacaklarını aralayıp beni kendine çekti. Gecenin serinliği tenini okşadı, ama o bir kraliyet ateşi gibi yanıyordu.

Bana sarıldı, “Seni bu destanla büyüleyeceğim,” dedi ve beni içine aldı. “Balgat geceleri tutkuyla taçlanır,” diye inledi, sesi odayı doldurdu. Kalçaları bir zafer dansı gibi kıvrıldı, haz bir fetih gibi taştı. Esinti onun inlemelerini taşıdı, daire onun enerjisiyle titredi. “Benden kaçışın yok,” dedi ve arzunun finalini odada taçlandırdı.

Tutku Kalesinin Son Yankısı

Final, dairenin terasında sahnelendi. Neon ışıklar şehre yansırken, Balgat uykuya dalıyordu. Ceren, terasın kenarına yaslandı, “Burası benim tutku krallığım,” dedi. “Seni burada taçlandırdım.” Saçları rüzgârda dans ediyor, gözleri hâlâ bir kale gibi parlıyordu. “Bu geceyi ruhunda taşıyacaksın,” dedi, son bir dokunuşla beni büyüledi. Teras, onun tutku yankılarıyla çınladı.

Balgat’ın Gece Kalesi

Ceren’le Balgat’ta geçen gece, arzunun destansı bir yolculuğuydu. O, tutku kraliçesi; seni surlarla sarar, kıvrak kalçalarıyla ruhunu bir kaleye hapseder. “Balgat benim kraliyet sahnem,” dedi son olarak, dudaklarında majestik bir tebessüm. “Cesaretin varsa, geri dön.” Balgat’ın neon gecelerine meydan okumaya yüreğin yetiyorsa, Ceren seni bekliyor. Ama dikkat: O, seni efsanelerle sarmalar, kalçalarıyla ruhunu esir alır.